„.. los infernos picaderos”- Ułani Legi Nadwiślańskiej

„.. los infernos picaderos”- Ułani Legi Nadwiślańskiej
31.05.1808- 18.06.1811 r.

Legie de la Viustula , ułani nadwiślańscy ubrani byli w kurtkę sukienną granatową polskiego kroju z kołnierzem, rabatami i wypustkami na szwach z tyłu koloru żółtego. Podczas działań polowych rabaty zapinano kolorem żółtym do środka a podczas rewii żółtym na wierzch. Granatowe spodnie sukienne z podwójnym żółtym lampasem noszone na wierzch butów, w kroku podszyte czarną skórą. Oficerowie nosili epolety srebrne na lewym ramieniu, ułani szeregowi białe na prawym ramieniu. A akselbanty oficerowie srebrne na prawym ramieniu , żołnierze białe na lewym ramieniu. Guziki metalowe białe ( najczęściej cynkowe) żołnierze a oficerowie srebrne jak we wszystkich polskich jednostkach po siedem sztuk w rzędzie. Kołnierz zapinany na haftki a pod nim czarny halsztuk. Czapka rogatywka czterograniasta o wysokości 22 cm , kwatery górne z granatowego sukna pikowanego, denko z czarnej skóry. Wszystkie krawędzie do połowy, oraz denko na krzyż obszyte białym sznurkiem dla legionisty i srebrnym oficerskie. Dolna część czapki do połowy z lakierowanej czarnej skóry oraz daszek który był okuty białą blachą lub srebrną. Nad daszkiem zamocowana była blacha mosiężna w kształcie cesarskiego słońca a na tarczy dwie skrzyżowane lance, na których spoczywał cesarski orzeł. Kokarda „Polska” z kolorami Francji ale w innym porządku ustalonym jeszcze przez gen. Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech, gdzie decyzję podjął rząd w Paryżu, było to kolor od zewnątrz biały, czerwony i granatowy. Wychodziła Polska kokarda, bo środek granatowy zlewał się z kolorem czapki i widoczny był tylko biało czerwony znak Polski na którym nałożony krzyż maltański. Podpinka biała metalowa mocowana do dwóch lwich głów. Całości dopełniały srebrne kordony u oficerów a białe u legionistów, oraz kity długości 37 cm, koloru białego i zakończonego karmazynowym u oficerów i żołnierskimi niebiesko czarnymi czy czerwonymi dla grenadierów. Kity z czasem zostały zastąpione wydłużonymi pomponami nazwanymi „marchewką”. Pas i pedent wykonane z białej skóry klamra gładka, pasy do ładownic białe, oficerskie srebrne, ładownicza czarna. Rękawice białe ze sztywnymi karwaszami sięgającymi do niemal do łokcia. Płaszcze oficerowie granatowe, żołnierze białe z żółtymi kołnierzami. Czaprak oficerski zrobiony z sukna granatowego obszytego żółta wypustką i zdobny srebrnym galonem z literką N w koronie w tylnej ostro ściętej łapce . Czaprak żołnierski z białego barana strzyżonego średnio obcięty łukiem na bokach i obszyty ząbkowym granatowo żółtym lampasem. Mantelzak przytroczony z tyłu siodła okrągły z żółtą wypustką pierwotnie z jedynką (pierwszy pułk lansjerów - natomiast po bitwie pod Albuerą Napoleon przemianował 18 czerwca 1811r. 6 pułków dragonów na pułki lansjerów, czym uznał cesarz wyższość lansjerów nad dragonami) po tej reformie polscy ułani otrzymali 7 nr pułku . Podobno była to kara za utratę swoich sztandarów, inni mówią, że to piekielna cyfra. Polacy używali w Hiszpanii lanc długości 265 cm (regulaminowe powinny mieć 287 cm dł.) okutych u dołu na ostro i grotem u góry. Drzewiec wykonany był z jesiona dzięki czemu był lekki i elastyczny nasączano go podobnie jak kolby karabinowe mieszaniną oleju lnianego i odrobina smoły (powtarzając ta czynność wielokrotnie) dzięki czemu była bardziej elastyczna i odporna na deszcze i wilgoć. Lanca była zdobiona polską chorągiewką długości 67cm. Dodatkowo w skład uzbrojenia wchodziła para pistoletów i szabla dla oficerów , szabla i karabinek dla podoficerów , oraz szabla dla żołnierzy. Wyjątkiem były plutony flankierskie w których wszyscy żołnierze posiadali karabinki.
Marek Szczerski
Nysa 28.08.2011r