wtorek, 30 grudnia 2008
poniedziałek, 29 grudnia 2008
Powstanie Wielkopolskie a Jan Henryk Dądrowski
Powstanie Wielkopolskie a Jan Henryk Dąbrowski.
Zaproszenie dla grupy rekonstrukcyjnej Legii Włoskiej gen. J.H. Dąbrowskiego w artystycznej inscenizacji z okazji 90 rocznicy uzyskania niepodległości Polski, nawiązującej do wydarzeń z 1918 roku, jest potwierdzeniem wielkości naszego historycznego dowódcy. To nie jest przypadek, że generał znalazł nowy dom w Wielkopolsce, jak również nie jest przypadkiem, że jedyne polskie powstanie zakończone sukcesem jest dziełem Poznaniaków.
Systematyczna praca, ciągle pogłębiana wiedza, oszczędność czasami do przesady i głębokie przekonanie, że tylko racjonalne działanie daje sukces z jednej strony i z drugiej strony, brak wykształcenia lub powierzchowne wykształcenie, wolny czas wypełniony rozrywkami, brak dyscypliny finansowej i systematyczności. To są dwa bieguny życia społecznego: europejski i polski. Do dzisiaj Polacy mają ten problem. W dalszym ciągu odstajemy od Europy, a jesteśmy w Europie i europejskość traktujemy jako postawę absolutnie nie licującą z prawdziwym Polakiem, takim do bitki i wypitki.
Jest to niekonsekwencja, która rodzi takie paradoksy, iż Polacy obwiniają Napoleona o małe Księstwo Warszawskie i Anglików, że nas nie obronili przed Niemcami. W swojej zbiorowej świadomości nie odczuwamy, że o sprawy Polski muszą zabiegać Polacy.
Generał Jan Henryk Dąbrowski był całkowitym zaprzeczeniem polskiego myślenia.
Jego kampania wielkopolska w trakcie powstania kościuszkowskiego, kiedy z garstką swoich żołnierzy związał wielokrotnie większe siły Prusaków idących pomóc carowi złamać powstańców, trafiła do podręczników wojskowości a u nas nie zauważa się tego strategicznego osiągnięcia. Nie było Polaka, który pomimo skłóconej polskiej emigracji potrafiłby zdobyć zaufanie Napoleona, co było niezbędnym warunkiem by powstały legiony.
Nie było drugiego Polaka, który po ostatecznym rozbiorze Polski dbałby o dalsze losy Polski i rodaków. Kiedy panowała beznadzieja porozbiorowa a korporacje rodzinne układały się z nowymi władcami polskiej ziemi.
Pozostał jedynie Dąbrowski, jedyny Polak, który poświecił się dla ojczyzny i jedyny, który potrafił zorganizować Legię Włoską. Dąbrowski pokazał, że nierealne może po 10 latach ziścić się wolnym skrawkiem Polski. Walczył on dla Polaków i za Polaków. Pomimo upadku Polski jest to przykład jedynego Polaka, który potrafił beznadzieję przekuć w wolność.
Pozostała po generale pieśń legionowa, która była w połowie XIX wieku sztandarem walki o niepodległość wszystkich słowiańskich ludów Europy.
Wielkim wyróżnieniem dla naszego klubu było uczestniczenie w uroczystościach uzyskania niepodległości Polski. Reżyser zauważył i pokazał w inscenizacji wielki wpływ generała na losy polskiego narodu i państwa. Zaproszono nasz oddział, bo doceniono osiągnięcia naszego klubu w rekonstrukcji munduru i tradycji Legii Włoskiej. Sama inscenizacja reżyserowana przez Michała Bayona z muzyką Krzesimira Dębskiego była wykonana perfekcyjnie z wielkim wyczuciem plastycznym. Zobrazowano wszystkich patriotów od Dąbrowskiego i jego żołnierzy, ludność wielu pokoleń poznaniaków do powstańców wielkopolskich pokazanych oczami Tadeusza Kantora, całość opięta wspaniałą muzyką i tekstami mówionymi przez Daniela Olbrychskiego. Wspaniałe zakończenie sezonu rekonstruktorskiego i nowe zjawisko historycznych może nie inscenizacji, ale historycznych impresji.
Marek Szczerski
http://www.tvp.pl/historia/90-rocznica-powstania-wielkopolskiego/wideo/27-grudniapl-zapomniane-zwyciestwo#
Zaproszenie dla grupy rekonstrukcyjnej Legii Włoskiej gen. J.H. Dąbrowskiego w artystycznej inscenizacji z okazji 90 rocznicy uzyskania niepodległości Polski, nawiązującej do wydarzeń z 1918 roku, jest potwierdzeniem wielkości naszego historycznego dowódcy. To nie jest przypadek, że generał znalazł nowy dom w Wielkopolsce, jak również nie jest przypadkiem, że jedyne polskie powstanie zakończone sukcesem jest dziełem Poznaniaków.
Systematyczna praca, ciągle pogłębiana wiedza, oszczędność czasami do przesady i głębokie przekonanie, że tylko racjonalne działanie daje sukces z jednej strony i z drugiej strony, brak wykształcenia lub powierzchowne wykształcenie, wolny czas wypełniony rozrywkami, brak dyscypliny finansowej i systematyczności. To są dwa bieguny życia społecznego: europejski i polski. Do dzisiaj Polacy mają ten problem. W dalszym ciągu odstajemy od Europy, a jesteśmy w Europie i europejskość traktujemy jako postawę absolutnie nie licującą z prawdziwym Polakiem, takim do bitki i wypitki.
Jest to niekonsekwencja, która rodzi takie paradoksy, iż Polacy obwiniają Napoleona o małe Księstwo Warszawskie i Anglików, że nas nie obronili przed Niemcami. W swojej zbiorowej świadomości nie odczuwamy, że o sprawy Polski muszą zabiegać Polacy.
Generał Jan Henryk Dąbrowski był całkowitym zaprzeczeniem polskiego myślenia.
Jego kampania wielkopolska w trakcie powstania kościuszkowskiego, kiedy z garstką swoich żołnierzy związał wielokrotnie większe siły Prusaków idących pomóc carowi złamać powstańców, trafiła do podręczników wojskowości a u nas nie zauważa się tego strategicznego osiągnięcia. Nie było Polaka, który pomimo skłóconej polskiej emigracji potrafiłby zdobyć zaufanie Napoleona, co było niezbędnym warunkiem by powstały legiony.
Nie było drugiego Polaka, który po ostatecznym rozbiorze Polski dbałby o dalsze losy Polski i rodaków. Kiedy panowała beznadzieja porozbiorowa a korporacje rodzinne układały się z nowymi władcami polskiej ziemi.
Pozostał jedynie Dąbrowski, jedyny Polak, który poświecił się dla ojczyzny i jedyny, który potrafił zorganizować Legię Włoską. Dąbrowski pokazał, że nierealne może po 10 latach ziścić się wolnym skrawkiem Polski. Walczył on dla Polaków i za Polaków. Pomimo upadku Polski jest to przykład jedynego Polaka, który potrafił beznadzieję przekuć w wolność.
Pozostała po generale pieśń legionowa, która była w połowie XIX wieku sztandarem walki o niepodległość wszystkich słowiańskich ludów Europy.
Wielkim wyróżnieniem dla naszego klubu było uczestniczenie w uroczystościach uzyskania niepodległości Polski. Reżyser zauważył i pokazał w inscenizacji wielki wpływ generała na losy polskiego narodu i państwa. Zaproszono nasz oddział, bo doceniono osiągnięcia naszego klubu w rekonstrukcji munduru i tradycji Legii Włoskiej. Sama inscenizacja reżyserowana przez Michała Bayona z muzyką Krzesimira Dębskiego była wykonana perfekcyjnie z wielkim wyczuciem plastycznym. Zobrazowano wszystkich patriotów od Dąbrowskiego i jego żołnierzy, ludność wielu pokoleń poznaniaków do powstańców wielkopolskich pokazanych oczami Tadeusza Kantora, całość opięta wspaniałą muzyką i tekstami mówionymi przez Daniela Olbrychskiego. Wspaniałe zakończenie sezonu rekonstruktorskiego i nowe zjawisko historycznych może nie inscenizacji, ale historycznych impresji.
Marek Szczerski
http://www.tvp.pl/historia/90-rocznica-powstania-wielkopolskiego/wideo/27-grudniapl-zapomniane-zwyciestwo#
niedziela, 28 grudnia 2008
wtorek, 16 grudnia 2008
Dlaczego niszczono pamieć po Janie Henryku Dąbrowskim
Dlaczego niszczono pamięć po Janie Henryku Dąbrowskim.
Nysa 17.12.2008r.
Jan Henryk umiłował zbieranie materiałów wojskowych. Jeszcze będąc na saskiej służbie spotkał na swego przywódcę duchowego, którym był bez wątpienia Maurycy hr. Bellegarde, (naturalny syn Augusta II I Fatymy, przybrany ojciec pochodził z Piemontu). Posiadał nieprzeciętne zdolności. Dąbrowski w swej autobiografii pisze „ był to człowiek nadzwyczajny, posiadający duszę wzniosłą i niewyczerpane źródło mocy umysłowej, jednym słowem geniusz obdarzony mnóstwem tak wojskowych, jako i innych wiadomości, umiejętności i talentów; szczególniej zaś się odznaczał znajomością wszystkiego, co tyczy służby kawaleryjskiej”. To on zainspirował Jana Henryka do ciągłej pracy nad sobą do pogłębiania swej wiedzy i zbierania map ksiąg wojskowych uzbrojenia i materiałów szczególnie ważnych w historii Polski. Po śmierci generała, jego zbiory, dar dla Towarzystwa Przyjaciół Nauk był tak wielki, że podjęto inicjatywę na budowę specjalnego gmachu. W październiku 1818 r. TPN podjął uchwałę, aby wyznaczyć osobną salę na dar generała, oraz zadecydowano o nadaniu sali imienia darczyńcy i ozdobieniu portretem darczyńcy. Prace zakończono 23.01.1824 r, . o czym zawiadomił Kurier Warszawski, szeroko opisał ekspozycję pamiątek po generale. Z tych relacji niewiele można się dowiedzieć o zawartości wystawy i jej kształcie. Dopiero dokładny opis carskiego urzędnika w randze radcy stanu Aleksandra Iwanowicza Krasowskiego daje pełny obraz kolekcji. Dla Polaków kolekcja miała wymiar również symbolu walki Polaków o swą ojczyznę. Po przeniesieniu zbiorów do Warszawy w salach obok wystawy zbierały się pierwsze organizacje patriotów polskich w Królestwie Kongresowym. Pamiątki, których używał generał miały wielką moc inspirującą. Tam spotykali się Łukasiński, Umiński, tam zbierali się członkowie sprzysiężenia „Kosynierzy”. Te spontaniczne spotkania, budziły niepokój szpiega carskiego, Krasowskiego o swojskim nazwisku, co mogło mylić Polaków. Tenże Krasowski w swych raportach do Petersburga pisze ”Nie ma wątpliwości, że osoby, bliżej z innymi przedmiotami znajdującymi się w Zbrojowni gen. Dąbrowskiego wiedziały, jakie wspomnienia historyczne łączyły się z nimi, prawdopodobnie były one w większości związane z działaniami wojskowymi samego zbieracza lub jego współtowarzyszy. Wystawiony do obejrzenia zbiór broni gen. Dąbrowskiego mógł wzbudzać wiele myśli u Polaków, szczególnie u odważnych marzycieli, którym odpowiadały pobudzające ich uczucia wspomnienia o tym, że ten generał walczył z Rosjanami w Polsce w 1794r., a także w drugiej wojnie rewolucyjnej w 1798 r we Włoszech, ze on służył Napoleonowi w jego wojnach: w 1806r i 1807 r z Rosja i Prusami, w 1809 r. z Austrią, w 1812-1813 i 1814 – znów z Rosją, a zatem- prawie z całą Europą. Jeżeli Towarzystwo Przyjaciół Nauk, zachowując rzeczy osobiste gen. J. H. Dąbrowskiego, wykonywało ostatnia wolę członka stowarzyszenia, to generalnie chciano ożywić i zachować na zawsze pamiątki sławy wojskowej tak samego Generała, jak i innych Polaków, bo inaczej po cóż by towarzystwo naukowe urządzało specjalny dział broni w swoim gmachu. Arsenał nie jest świątynią nauk”
Jak się wydaje mamy dokładny opis myślenia zaborcy. Po klęsce powstania listopadowego, car Mikołaj I, po detronizacji przez Sejm Królestwa Polskiego w styczniu 1831 r. podjął decyzję o likwidacji Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie i o konfiskacie wszystkich zbiorów. Kolekcja, pomimo, że częściowo została odzyskana po I Wojnie Światowej została podzielona na trzy części, jak by wisiało nad nią piętno Krasowskiego. Ale jak wytłumaczyć, że zniknęła z map polskich miejscowość urodzin generała Jana Henryka Dąbrowskiego?. Przecież cara już nie było.
Marek Szczerski
Nysa 17.12.2008r.
Jan Henryk umiłował zbieranie materiałów wojskowych. Jeszcze będąc na saskiej służbie spotkał na swego przywódcę duchowego, którym był bez wątpienia Maurycy hr. Bellegarde, (naturalny syn Augusta II I Fatymy, przybrany ojciec pochodził z Piemontu). Posiadał nieprzeciętne zdolności. Dąbrowski w swej autobiografii pisze „ był to człowiek nadzwyczajny, posiadający duszę wzniosłą i niewyczerpane źródło mocy umysłowej, jednym słowem geniusz obdarzony mnóstwem tak wojskowych, jako i innych wiadomości, umiejętności i talentów; szczególniej zaś się odznaczał znajomością wszystkiego, co tyczy służby kawaleryjskiej”. To on zainspirował Jana Henryka do ciągłej pracy nad sobą do pogłębiania swej wiedzy i zbierania map ksiąg wojskowych uzbrojenia i materiałów szczególnie ważnych w historii Polski. Po śmierci generała, jego zbiory, dar dla Towarzystwa Przyjaciół Nauk był tak wielki, że podjęto inicjatywę na budowę specjalnego gmachu. W październiku 1818 r. TPN podjął uchwałę, aby wyznaczyć osobną salę na dar generała, oraz zadecydowano o nadaniu sali imienia darczyńcy i ozdobieniu portretem darczyńcy. Prace zakończono 23.01.1824 r, . o czym zawiadomił Kurier Warszawski, szeroko opisał ekspozycję pamiątek po generale. Z tych relacji niewiele można się dowiedzieć o zawartości wystawy i jej kształcie. Dopiero dokładny opis carskiego urzędnika w randze radcy stanu Aleksandra Iwanowicza Krasowskiego daje pełny obraz kolekcji. Dla Polaków kolekcja miała wymiar również symbolu walki Polaków o swą ojczyznę. Po przeniesieniu zbiorów do Warszawy w salach obok wystawy zbierały się pierwsze organizacje patriotów polskich w Królestwie Kongresowym. Pamiątki, których używał generał miały wielką moc inspirującą. Tam spotykali się Łukasiński, Umiński, tam zbierali się członkowie sprzysiężenia „Kosynierzy”. Te spontaniczne spotkania, budziły niepokój szpiega carskiego, Krasowskiego o swojskim nazwisku, co mogło mylić Polaków. Tenże Krasowski w swych raportach do Petersburga pisze ”Nie ma wątpliwości, że osoby, bliżej z innymi przedmiotami znajdującymi się w Zbrojowni gen. Dąbrowskiego wiedziały, jakie wspomnienia historyczne łączyły się z nimi, prawdopodobnie były one w większości związane z działaniami wojskowymi samego zbieracza lub jego współtowarzyszy. Wystawiony do obejrzenia zbiór broni gen. Dąbrowskiego mógł wzbudzać wiele myśli u Polaków, szczególnie u odważnych marzycieli, którym odpowiadały pobudzające ich uczucia wspomnienia o tym, że ten generał walczył z Rosjanami w Polsce w 1794r., a także w drugiej wojnie rewolucyjnej w 1798 r we Włoszech, ze on służył Napoleonowi w jego wojnach: w 1806r i 1807 r z Rosja i Prusami, w 1809 r. z Austrią, w 1812-1813 i 1814 – znów z Rosją, a zatem- prawie z całą Europą. Jeżeli Towarzystwo Przyjaciół Nauk, zachowując rzeczy osobiste gen. J. H. Dąbrowskiego, wykonywało ostatnia wolę członka stowarzyszenia, to generalnie chciano ożywić i zachować na zawsze pamiątki sławy wojskowej tak samego Generała, jak i innych Polaków, bo inaczej po cóż by towarzystwo naukowe urządzało specjalny dział broni w swoim gmachu. Arsenał nie jest świątynią nauk”
Jak się wydaje mamy dokładny opis myślenia zaborcy. Po klęsce powstania listopadowego, car Mikołaj I, po detronizacji przez Sejm Królestwa Polskiego w styczniu 1831 r. podjął decyzję o likwidacji Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie i o konfiskacie wszystkich zbiorów. Kolekcja, pomimo, że częściowo została odzyskana po I Wojnie Światowej została podzielona na trzy części, jak by wisiało nad nią piętno Krasowskiego. Ale jak wytłumaczyć, że zniknęła z map polskich miejscowość urodzin generała Jana Henryka Dąbrowskiego?. Przecież cara już nie było.
Marek Szczerski
niedziela, 14 grudnia 2008
Spotkanie opłatkowe Legii Włoskiej
Dzisiaj 14.12.2008R.
Miało miejsce ukonstytuowanie się stowarzyszenia, Klubu Historycznego im. Jana Henryka Dąbrowskiego. Nasze spotkanie miało charakter spotkania opłatkowego, organizacji, która nadała swojej organizacji kształt formalny państwowy. Do dnia dzisiejszego było nas artylerii 8 żołnierzy, infanterii 6 żołnierzy, ułanów 8 żołnierzy, orkiestry 4 żołnierzy. Dzisiaj rozpoczynamy nowy etap organizacyjny, który już wkrótce zaowocuje nowymi wyzwaniami, ale dalej pozostaniemy wierni ideom niesionym przez generał J.H. Dąbrowskiego i jego legionistów.
Już wkrótce będziemy otwierać nowe oddziały, które czekają w kolejce. Nasze plany w pełni znajdują poparcie oczekiwań społecznych Polaków. Oczekiwań, które są pełne nadziei na odkrycie pełnej historii Polski. Nie, tej Polski politycznej, gdzie IPN zapomniał o istocie Polskości i zajął się doraźną polityką. A nie tego, czego brak naszej tożsamości narodowej. Przyczyn upadku mocarstwa światowego, którym byliśmy jeszcze w XVII wieku, wyciagnięciu z tego wniosków.
Nie może być tak, że politycy dla swoich doraźnych korzyści zrujnują kraj. Nie może być tak, że sejm podpisze rozbiór kraju. Nie może być tak, że interes partii będzie stawiany wyżej jak dobro kraju.
Reprezentujemy 30 000 legionistów, którzy służyli dla dobra wolnej Polski. Dlatego wybraliśmy ich jako drogowskaz, bo oni pomimo decyzji sejmu rozumieli, że żaden sejm nie może działać przeciw narodowi, nawet mając większość w sejmie. Racja stanu, racja narodu nie dopuszcza do unicestwienia narodu. Na straży polskości stoi Legia Włoska gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Nie zbije nas z tropu brak miejscowości urodzin Jana Henryka Dąbrowskiego, bo gdzieś zginął Pierzchowiec miejsce urodzin generała?. Nie zbije nas z tropu przykrywanie Jana Henryka Dąbrowskiego, Jarosławem Dąbrowskim. Bohatera mamy jednego Jana Henryka Dąbrowskiego i nie zmieni tego, nikt. Bo jesteśmy wartownikami Polski i jej dzielnych żołnierzy Legii Włoskiej, którzy pomimo upadku wiary w całym kraju podjęli walkę, która wydawała się przegrana. Ale stała się wygrana po 10 latach a po następnych kilkudziesięciu stała się symbolem walki wszystkich Słowian w Europie. To Mazurek Dąbrowskiego prowadził Słowaków, Czechów, Słoweńców do walki o swą niepodległość. To dzięki krzepiącym słowom mazurka przetrwaliśmy 123 lata niewoli, by na nowo wskrzesić Polskę.
Z żołnierskim pozdrowieniem.
Arme d” Italir Legie Polone
Kpt. Marek Szczerski
Miało miejsce ukonstytuowanie się stowarzyszenia, Klubu Historycznego im. Jana Henryka Dąbrowskiego. Nasze spotkanie miało charakter spotkania opłatkowego, organizacji, która nadała swojej organizacji kształt formalny państwowy. Do dnia dzisiejszego było nas artylerii 8 żołnierzy, infanterii 6 żołnierzy, ułanów 8 żołnierzy, orkiestry 4 żołnierzy. Dzisiaj rozpoczynamy nowy etap organizacyjny, który już wkrótce zaowocuje nowymi wyzwaniami, ale dalej pozostaniemy wierni ideom niesionym przez generał J.H. Dąbrowskiego i jego legionistów.
Już wkrótce będziemy otwierać nowe oddziały, które czekają w kolejce. Nasze plany w pełni znajdują poparcie oczekiwań społecznych Polaków. Oczekiwań, które są pełne nadziei na odkrycie pełnej historii Polski. Nie, tej Polski politycznej, gdzie IPN zapomniał o istocie Polskości i zajął się doraźną polityką. A nie tego, czego brak naszej tożsamości narodowej. Przyczyn upadku mocarstwa światowego, którym byliśmy jeszcze w XVII wieku, wyciagnięciu z tego wniosków.
Nie może być tak, że politycy dla swoich doraźnych korzyści zrujnują kraj. Nie może być tak, że sejm podpisze rozbiór kraju. Nie może być tak, że interes partii będzie stawiany wyżej jak dobro kraju.
Reprezentujemy 30 000 legionistów, którzy służyli dla dobra wolnej Polski. Dlatego wybraliśmy ich jako drogowskaz, bo oni pomimo decyzji sejmu rozumieli, że żaden sejm nie może działać przeciw narodowi, nawet mając większość w sejmie. Racja stanu, racja narodu nie dopuszcza do unicestwienia narodu. Na straży polskości stoi Legia Włoska gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Nie zbije nas z tropu brak miejscowości urodzin Jana Henryka Dąbrowskiego, bo gdzieś zginął Pierzchowiec miejsce urodzin generała?. Nie zbije nas z tropu przykrywanie Jana Henryka Dąbrowskiego, Jarosławem Dąbrowskim. Bohatera mamy jednego Jana Henryka Dąbrowskiego i nie zmieni tego, nikt. Bo jesteśmy wartownikami Polski i jej dzielnych żołnierzy Legii Włoskiej, którzy pomimo upadku wiary w całym kraju podjęli walkę, która wydawała się przegrana. Ale stała się wygrana po 10 latach a po następnych kilkudziesięciu stała się symbolem walki wszystkich Słowian w Europie. To Mazurek Dąbrowskiego prowadził Słowaków, Czechów, Słoweńców do walki o swą niepodległość. To dzięki krzepiącym słowom mazurka przetrwaliśmy 123 lata niewoli, by na nowo wskrzesić Polskę.
Z żołnierskim pozdrowieniem.
Arme d” Italir Legie Polone
Kpt. Marek Szczerski
niedziela, 7 grudnia 2008
Ułani Austryjaciackiej Armii 1784!!
Prowadząc poszukiwania wzorców munduru Legii Wloskiej natrafilem na rewelacyjne tabice i informację, wzorzec rogatywek i mundurów Ulanów Legii Wloskiej nie pochodzi z Polski tylko z Austrii . To cesarz Józef II w 1784r. utworzyl pulk ulanów utworzony z Polaków.
Ułani w Austryiackiej Armii
Huláni v rakouské armádě
Pierwszy pułk ułanów założył cesarz Józef II w 1784 roku , jednostki były organizowane z Polaków . Ułani byli uzbrojeni w tradycyjnie po polsu – w lancę z czarno-żóltym proporcem i krótkie husarskie karabiny.
První pluk hulánů (lehké jízdy) byl založen Josefem II. v roce 1784 a to začleněním
části jednotek polského původu. Huláni byli vyzbrojeni tradiční polskou zbraní - kopím s černo-žlutým praporcem, dále pak šavlí podobnou husarské a krátkými karabinami. Stejnokroj hulánů byl nejdříve v barvě trávově zelené, později tmavší.
Kurtka miała stojacy kołanierz , czerwoną barwe wyłogów i była koloru zieleni trawiastej. Na prawym ramieniu czarno-złoty epolet. Spodnie były koloru munduru i posiadały jeden albo dwa lampasy czerwone. Buty były niskie zakryte nogawicami. W roku 1811 , oficerowie ułanów dostali złote epolety na dwa ramiona co było wyjatkowe w Armii Austrii.
Kurtka měla stojatý límec červené barvy, na pravém rameni s černo-zlatou epoletou. Manžety a přeložené šosy byly v jednotné barvě vyložení - červené. Přiléhavé jezdecké kalhoty měly dva a později jeden lampas. Boty měli huláni nízké s ostruhami, částečně zakryté nohavicemi. V roce 1811 dostali důstojníci hulánů zlaté epolety s třásněmi na obě ramena, co bylo v rakouské armádě unikátním zjevem.
Armia Austryiacka posiada 4 ułanskie pułki , które się różniły przedewszystkim barwą rogatywek i były to:
No . 1 – Merveldt ( wojewoda Sachasen-Coburg-Saalfeld – rogatywki w barwie cesarskiej żółte /złote/
No. 2 – Polny marszałek ksiaże Swarzenberg – rogatywki w barwie zielonej
No. 3 - Polny marszałek arci wojewoda Carl Ludwig – rogatywki w barwie czerwonej
No. 4 - Książę Franciszek (Cesarz Franciszek) – rogatywki w barwie białej (1813r.)
Rakousko-uherská armáda měla celkem 4 hulánské pluky, které se lišily především barvou čáky. Byly to:
No. 1 - Merveldt (vévoda zu Sachsen-Coburg-Saalfeld) - čáka v barvě císařské žluti
No. 2 - Polní maršál kníže Schwarzenberg - čáka v barvě tmavě zelené
No. 3 - Polní maršál arcivévoda Carl Ludwig - čáka v barvě červené
No. 4 - Kaiser Franz (Císař František) - čáka bílé barvy (r. 1813)
Ułani w Austryiackiej Armii
Huláni v rakouské armádě
Pierwszy pułk ułanów założył cesarz Józef II w 1784 roku , jednostki były organizowane z Polaków . Ułani byli uzbrojeni w tradycyjnie po polsu – w lancę z czarno-żóltym proporcem i krótkie husarskie karabiny.
První pluk hulánů (lehké jízdy) byl založen Josefem II. v roce 1784 a to začleněním
části jednotek polského původu. Huláni byli vyzbrojeni tradiční polskou zbraní - kopím s černo-žlutým praporcem, dále pak šavlí podobnou husarské a krátkými karabinami. Stejnokroj hulánů byl nejdříve v barvě trávově zelené, později tmavší.
Kurtka miała stojacy kołanierz , czerwoną barwe wyłogów i była koloru zieleni trawiastej. Na prawym ramieniu czarno-złoty epolet. Spodnie były koloru munduru i posiadały jeden albo dwa lampasy czerwone. Buty były niskie zakryte nogawicami. W roku 1811 , oficerowie ułanów dostali złote epolety na dwa ramiona co było wyjatkowe w Armii Austrii.
Kurtka měla stojatý límec červené barvy, na pravém rameni s černo-zlatou epoletou. Manžety a přeložené šosy byly v jednotné barvě vyložení - červené. Přiléhavé jezdecké kalhoty měly dva a později jeden lampas. Boty měli huláni nízké s ostruhami, částečně zakryté nohavicemi. V roce 1811 dostali důstojníci hulánů zlaté epolety s třásněmi na obě ramena, co bylo v rakouské armádě unikátním zjevem.
Armia Austryiacka posiada 4 ułanskie pułki , które się różniły przedewszystkim barwą rogatywek i były to:
No . 1 – Merveldt ( wojewoda Sachasen-Coburg-Saalfeld – rogatywki w barwie cesarskiej żółte /złote/
No. 2 – Polny marszałek ksiaże Swarzenberg – rogatywki w barwie zielonej
No. 3 - Polny marszałek arci wojewoda Carl Ludwig – rogatywki w barwie czerwonej
No. 4 - Książę Franciszek (Cesarz Franciszek) – rogatywki w barwie białej (1813r.)
Rakousko-uherská armáda měla celkem 4 hulánské pluky, které se lišily především barvou čáky. Byly to:
No. 1 - Merveldt (vévoda zu Sachsen-Coburg-Saalfeld) - čáka v barvě císařské žluti
No. 2 - Polní maršál kníže Schwarzenberg - čáka v barvě tmavě zelené
No. 3 - Polní maršál arcivévoda Carl Ludwig - čáka v barvě červené
No. 4 - Kaiser Franz (Císař František) - čáka bílé barvy (r. 1813)
czwartek, 4 grudnia 2008
wtorek, 2 grudnia 2008
Powstanie Listopadowe
Przyczyny wybuchu Powstania Listopadowego:
a. Powstańcze dążenia, jakie tkwiły w Królestwie Polskim, a związane były z łamaniem przez cara konstytucji i ograniczaniem autonomii Królestwa Polskiego,
b. napływające z Zachodu wieści o ruchach niepodległościowych,
c. patriotyczne manifestacje,
d. informacje o rewolucji lipcowej we Francji,
e. przygotowanie przez cara interwencji przeciw Belgii i zamiarze uczestnictwa w niej polskich wojsk,
f. zagrożenie dla młodych kadetów na czele z Piotrem Wysockim, iż zostanie wykryty ich spisek.
Przebieg - kalendarium:
a. 29/30.XI.1830r.-rozpoczęcie powstania w Warszawie pod dowództwem poruczników: P. Wysockiego (część południowa miasta), P. Urbańskiego(Północ), J. Zalewskiego (centrum),
b. w Warszawie stacjonowały polskie oddziały w liczbie 10 tysięcy i carskich w sile 6 tysięcy,
c. sygnałem do rozpoczęcia powstania miał być pożar browaru na Solcu
d. niepowodzenie ataku na Belweder - ucieczka Wielkiego Księcia Konstantego,
e. Piotr Wysocki przerywa wykłady w Szkole Podchorążych i wzywa do walki młodych oficerów,
f. krótkie ale zwycięskie starcie z rosyjskim wojskiem i marsz w kierunku centrum na Arsenał,
g. ludność Warszawy siekierami i łomami zdobywa Arsenał,
h. chaos, na ulicach Warszawy panuje dezorganizacja,
i. Rada Administracyjna (W. Sobolewski, ks. Drucki-Lubecki, ks. A. Czartoryski, J. U. Niemcewicz, J.Lelewel, gen. J. Chłopicki) opracowuje odezwę do ludu warszawskiego wzywającą go do "ładu i porządku",
j. grudzień 1830 - walka w sprawie utrzymanie powstania pomiędzy Radą Administracyjną przeciwną powstańcom a młodymi oficerami, którzy popierali powstanie,
k. gen. J. Chłopicki zostaje dowódcą polskich wojsk jakie stacjonowały w Warszawie,
l. wycofanie się ze stolicy ks. Konstantego wraz z wojskiem na mocy zawartego porozumienia,
m. 1.XII.1830r.- powstanie Towarzystwa Patriotycznego, w jego skład wchodzili: prezes J.Lelewel, M. Mochnacki, Ks. Bronikowski, T. Krępowiecki, J. L. Żukowski. Najważniejszym celem Towarzystwa było nie dopuścić przez polskie władz do klęski powstania,
n. 3.XII.1830r.- Rada Administracyjna przekształca się w Rząd Tymczasowy. Margrabia Aleksander Wielopolski zlikwidował Towarzystwo Patriotyczne,
o. 5.XII.1830r.- gen. J. Chłopicki ogłasza się dyktatorem powstania,
p. rozmowy polskiej delegacji z carem Mikołajem I w następujących kwestiach: respektowanie zasad konstytucji, zakaz stacjonowania w Królestwie carskich wojsk,
q. przyłączenie się Litwy, Wołynia i Podola do powstania listopadowego. Powstanie listopadowe okazuje się walką nie o niepodległość ale o konstytucję,
r. 18.XII.1830r.- ogłoszenie przez sejm powstania narodowego,
s. 18.XII - 18.I.1831r.- trwa dyktatura Chłopickiego - jest tragiczna w skutkach, nie podejmowano odpowiednich przygotowań do działań zbrojnych, do zaopatrzenia walczących w broń i żywność,
t. 18.I.1831r.- J. Chłopickiego oddaje urząd dyktatora w związku z brakiem woli ze strony cara na mediacje z powstańcami, na dyktatora powołany zostaje ks. Michał Radziwiłł,
u. 25.I.1831r.- ponowne powstanie Towarzystwa Patriotycznego - zorganizowało ono wielką manifestację na cześć dekabrystów. Sejm ogłasza detronizację cara Mikołaja , władzę obejmuje 5-osobowy Rząd Narodowy (Ks. Czartoryski, St. Barzykowski, T. Morawski, W. Niemojewski, J. Lelewel)
Wojna polsko- rosyjska (luty- wrzesień 1831 roku):
a. luty 1831r.- granice Królestwa Polskiego przekracza liczącą ponad 100 tysięcy żołnierzy rosyjska armia pod wodzą Iwana Dybicza. Celem strategicznym generała Dybicza był marsz na Warszawę, zajęcie stolicy do końca lutego, natychmiastowa i bezwarunkowa likwidacja powstania.
b. 14.II.1831r.- miała miejsce bitwa pod Stoczkiem. Polskie oddziały pod dowództwem gen. J. Dwernickiego pokonały dywizję rosyjskiego gen. Gejsmara.
c. 17.II.1831r.- rozegrała się bitwa pod Dobrem. Generał J. Skrzynecki po pięciogodzinnej walce zatrzymał marsz na Warszawę rosyjskich wojsk pod wodzą generała Rosena.
d. 19.II.1831r.- krwawy bój pod Wawrem. Gen. J.Żymirski oraz P.Szembek prowadzą batalię z korpusem gen. Pahlena i Rosena
e. 20.II1831r.- sejm wydał uchwałę, która przyznawała pensje rannym podoficerom i żołnierzom a także żonom poległych.
f. 25.II.1831r.- toczyła się bitwa pod Grochowem. Armią polską dowodzili Ks. Radziwiłł ale faktycznie generał Chłopicki, który to podczas tej bitwy został bardzo ciężko ranny. Polskie oddziały wycofane zostały na Pragę.
g. 26.II.1831r.- sejm wybrał gen. J. Skrzyneckiego na stanowisko naczelnego wodza. Gen. W. Chrzanowski został szefem sztabu, a gen. J. Prądzyński kwatermistrzem. Stanowisko gubernatora Warszawy objął Jan Krukowiecki, z Królestwa wycofały się carskie wojska.
h. 3.III.1831r.- korpus gen. Dwernickiego zajął Lublin i Zamość. Wojska rosyjskie udają się w kierunku ujścia Wieprzy do Wisły, zamierzały w taki sposób wykonać manewr przejścia Wisły i ataku od południa na Warszawę.
i. 30/31.III.1831r.- polskie oddziały rozgromiły 30 marca pod Wawrem siły gen. Gejsmara a 31 marca pod Dembem Wielkim zwyciężyły korpus gen. Rosena.
j. 10.IV.1831r.- pod Iganiami rozegrała się zwycięska dla wojsk polskich bitwa pod dowództwem gen. I. Prądzyńskiego.
k. 12-19.V.1831r.- plan ofensywy gen. Prądzyńskiego w kierunku północno -wschodnim w celu rozbicia rozlokowanych pod Śniadowem gwardii rosyjskich, zostaje zmarnowany przez kunktatorstwo Skrzyneckiego
l. 26.V.1831r.- z winy Skrzyneckiego wojska polskie poniosły klęskę pod Ostrołęką. Skrzynecki dał się podejść rosyjskim siłom. Zmarnowana została kolejna szansa.
m. 4.VII.1831r.- carskie wojska pod dowództwem feldmarszałka Iwana Pastkiewicza udają się w kierunku Pułtuska i Płocka.
n. 13.VII.1831r.- polskie oddziały na Litwie pod dowództwem Adama Giełguda i Dezyderego Chłopowskiego przechodzą pruską granicę i oddają broń.
o. 10/11.VIII.1831r.-Towarzystwo Patriotyczne ogłasza 58-pytań. Zawierały one zarzuty wobec naczelnego wodza - Skrzyneckiego. Sejm usunął go ze stanowiska. Powołał na to miejsce gen. H. Dembińskiego, on także nie rozpoczął zaczepnych działań.
p. 15.VIII.1831r.- doszło do zamieszek w Warszawie. Ludność wtargnęła do aresztu na Zamku i dokonała samosądu, wieszając oskarżonych o zdradę więźniów. Ginie gen. Jankowski. Kolejnym wodzem powstania został gen. K. Małachowski a gen. J. Krukowiecki prezesem Rządu Narodowego. Krukowiecki dążył do układów z Paskiewiczem, rozwiązania Towarzystwa Patriotycznego oraz kapitulacji powstańców.
q. na Lubelszczyznę zostało skierowane 20 tysięcy polskich żołnierzy pod dowództwem generała Girolamo Ramorino
r. 6.IX.1831r.- Pastkiewicz zaatakował Warszawę od strony Woli. Zginęli wówczas gen. Julian Ordon i obrońca Woli -gen. Józef Sowiński.
s. 8.IX,1831r.- Warszawa skapitulowała. Akt kapitulacji podpisał Małachowski, natomiast sejm oraz rząd na czele z prezesem B. Niemojewskim wyjeżdżają ze stolicy. Rozpoczyna się agonia powstania, pomiędzy oddziałami nie ma już łączności.
t. 5.X.1831r.- polskie wojsko (20 tysięcy ludzi) na czele z ostatnim przywódcą powstania listopadowego gen. Maciejem Rybińskim przekracza pruską granicę pod Brodnicą, następnie oddaje broń. 9.X kapituluje twierdza Modlin a 21.X Zamość.
Przyczyny upadku powstania listopadowego:
a. brak wsparcia ze strony chłopów, stanowiących wówczas większą część polskiego społeczeństwo a także ze strony niemiecko-żydowskiej mniejszości narodowej, która zawsze pozostawała obojętna wobec suwerenności oraz wolności Polski.
b. brak zgody co do strategii prowadzenia walki przez dowódców powstania.
c. zupełny brak jedności w czasie obrad sejmu - ścieranie się lewicowo - konserwatywnych tendencji dotyczących sposobu prowadzenia walki.
d. niewiara w sukces powstania, szukanie wszelkich dróg aby je zakończyć. Jeżeli wielki Napoleon nie zdołał pokonać Rosji mając tylu sprzymierzeńcach, jak więc ma to się udać małej Polsce.
e. zbyt duże rozbieżności w uzbrojeniu i liczebności wojsk (200 tys. żołnierzy rosyjskich wobec 100 tys. polskich).
Skutki Powstania Listopadowego:
a. car Mikołaj I zlikwidował Konstytucję, a na jej miejsce wprowadził Statut Organiczny, który pozostawiał Radę Administracyjną i Radę Stanu.
b. Statut Organiczny dawał Polakom ograniczoną nietykalność osobistą oraz wolność wyznania.
c. Królestwo Polskie utraciło: rząd, sejm, armię i stało się "nierozdzielną częścią Rosji".
d. wprowadzono stan wyjątkowy, który trwał do 1914r.
e. wszelkie polityczne przestępstwa miały podlegać sądom wojskowym.
f. namiestnikiem Królestwa Polskiego car mianował feldmarszałka Iwana Paskiewicza, któremu nadał tytułu książęcy za zdobycie Warszawy w 1831r.
g. na terytorium Królestwa Polskiego przebywało 100 tysięcy rosyjskiego wojska.
h. majątki powstańców zostały skonfiskowane a następnie przekazane do Rosji, całe szlacheckie rodziny wywożono w głąb carskiej Rosji albo odbierano im szlachectwo za obronę polskości.
i. zbudowano Cytadelę, tam w pawilonie X przetrzymywano więźniów politycznych, których Komisja Śledcza skazywała na katorżnicze roboty.
j. w 1837r. wprowadzono podział na gubernie według rosyjskiego systemu, a od 1847r. obowiązywał carski kodeks karny.
k. zamiast złotówek nakazano używać rubli.
l. zamknięte zostały uczelnie wyższe: Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Wileński - młodzież została zmuszona kształcić się na rosyjskich uczelniach
m. zlikwidowano Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
n. wszczęto zdecydowaną walkę z rzymsko-katolickim Kościołem. Rozwiązano praktycznie wszystkie klasztory. Ograniczono liczbę istniejących szkół zakonnych,.
o. 1839r.- Kościół greko-katolicki dzięki metropolicie kijowskiemu Józefowi Siemaszko włączono do Kościoła prawosławnego,.
p. po klęsce powstania konsekwencje gospodarcze dla Królestwa Polskiego były następujące:
o nowa taryfa celna - rosyjskie towary przywożone do Królestwa posiadały bardzo niskie cła, a towary polskie wwożone do Rosji bardzo wysokie nawet do 16%. Granicę celną zniesiono dopiero w 1851 r.
o zahamowanie przemysłu włókienniczo-tekstylnego w Żyrardowie i Łodzi,
o zaczęto wprowadzać oczynszowanie chłopstwa, spowodowało to zróżnicowanie wsi bowiem, ci którym nie starczało na opłatę czynszu tracili gospodarstwa a następnie powiększali miejski plebs.
q. w latach 1845-48 wybudowano Kolej Warszawsko-Wiedeńską. Połączyła ona Warszawę - Częstochowę - Kraków - Wrocław i Wiedeń.
Po wyzwoleniu Polski z pod sowieckiego zaboru już siedem razy odbyła się inscenizacja powstania. Spotykania są przypomnieniem odwagi Polaków, dla których wolna ojczyzna jest istotą ich życia.
a. Powstańcze dążenia, jakie tkwiły w Królestwie Polskim, a związane były z łamaniem przez cara konstytucji i ograniczaniem autonomii Królestwa Polskiego,
b. napływające z Zachodu wieści o ruchach niepodległościowych,
c. patriotyczne manifestacje,
d. informacje o rewolucji lipcowej we Francji,
e. przygotowanie przez cara interwencji przeciw Belgii i zamiarze uczestnictwa w niej polskich wojsk,
f. zagrożenie dla młodych kadetów na czele z Piotrem Wysockim, iż zostanie wykryty ich spisek.
Przebieg - kalendarium:
a. 29/30.XI.1830r.-rozpoczęcie powstania w Warszawie pod dowództwem poruczników: P. Wysockiego (część południowa miasta), P. Urbańskiego(Północ), J. Zalewskiego (centrum),
b. w Warszawie stacjonowały polskie oddziały w liczbie 10 tysięcy i carskich w sile 6 tysięcy,
c. sygnałem do rozpoczęcia powstania miał być pożar browaru na Solcu
d. niepowodzenie ataku na Belweder - ucieczka Wielkiego Księcia Konstantego,
e. Piotr Wysocki przerywa wykłady w Szkole Podchorążych i wzywa do walki młodych oficerów,
f. krótkie ale zwycięskie starcie z rosyjskim wojskiem i marsz w kierunku centrum na Arsenał,
g. ludność Warszawy siekierami i łomami zdobywa Arsenał,
h. chaos, na ulicach Warszawy panuje dezorganizacja,
i. Rada Administracyjna (W. Sobolewski, ks. Drucki-Lubecki, ks. A. Czartoryski, J. U. Niemcewicz, J.Lelewel, gen. J. Chłopicki) opracowuje odezwę do ludu warszawskiego wzywającą go do "ładu i porządku",
j. grudzień 1830 - walka w sprawie utrzymanie powstania pomiędzy Radą Administracyjną przeciwną powstańcom a młodymi oficerami, którzy popierali powstanie,
k. gen. J. Chłopicki zostaje dowódcą polskich wojsk jakie stacjonowały w Warszawie,
l. wycofanie się ze stolicy ks. Konstantego wraz z wojskiem na mocy zawartego porozumienia,
m. 1.XII.1830r.- powstanie Towarzystwa Patriotycznego, w jego skład wchodzili: prezes J.Lelewel, M. Mochnacki, Ks. Bronikowski, T. Krępowiecki, J. L. Żukowski. Najważniejszym celem Towarzystwa było nie dopuścić przez polskie władz do klęski powstania,
n. 3.XII.1830r.- Rada Administracyjna przekształca się w Rząd Tymczasowy. Margrabia Aleksander Wielopolski zlikwidował Towarzystwo Patriotyczne,
o. 5.XII.1830r.- gen. J. Chłopicki ogłasza się dyktatorem powstania,
p. rozmowy polskiej delegacji z carem Mikołajem I w następujących kwestiach: respektowanie zasad konstytucji, zakaz stacjonowania w Królestwie carskich wojsk,
q. przyłączenie się Litwy, Wołynia i Podola do powstania listopadowego. Powstanie listopadowe okazuje się walką nie o niepodległość ale o konstytucję,
r. 18.XII.1830r.- ogłoszenie przez sejm powstania narodowego,
s. 18.XII - 18.I.1831r.- trwa dyktatura Chłopickiego - jest tragiczna w skutkach, nie podejmowano odpowiednich przygotowań do działań zbrojnych, do zaopatrzenia walczących w broń i żywność,
t. 18.I.1831r.- J. Chłopickiego oddaje urząd dyktatora w związku z brakiem woli ze strony cara na mediacje z powstańcami, na dyktatora powołany zostaje ks. Michał Radziwiłł,
u. 25.I.1831r.- ponowne powstanie Towarzystwa Patriotycznego - zorganizowało ono wielką manifestację na cześć dekabrystów. Sejm ogłasza detronizację cara Mikołaja , władzę obejmuje 5-osobowy Rząd Narodowy (Ks. Czartoryski, St. Barzykowski, T. Morawski, W. Niemojewski, J. Lelewel)
Wojna polsko- rosyjska (luty- wrzesień 1831 roku):
a. luty 1831r.- granice Królestwa Polskiego przekracza liczącą ponad 100 tysięcy żołnierzy rosyjska armia pod wodzą Iwana Dybicza. Celem strategicznym generała Dybicza był marsz na Warszawę, zajęcie stolicy do końca lutego, natychmiastowa i bezwarunkowa likwidacja powstania.
b. 14.II.1831r.- miała miejsce bitwa pod Stoczkiem. Polskie oddziały pod dowództwem gen. J. Dwernickiego pokonały dywizję rosyjskiego gen. Gejsmara.
c. 17.II.1831r.- rozegrała się bitwa pod Dobrem. Generał J. Skrzynecki po pięciogodzinnej walce zatrzymał marsz na Warszawę rosyjskich wojsk pod wodzą generała Rosena.
d. 19.II.1831r.- krwawy bój pod Wawrem. Gen. J.Żymirski oraz P.Szembek prowadzą batalię z korpusem gen. Pahlena i Rosena
e. 20.II1831r.- sejm wydał uchwałę, która przyznawała pensje rannym podoficerom i żołnierzom a także żonom poległych.
f. 25.II.1831r.- toczyła się bitwa pod Grochowem. Armią polską dowodzili Ks. Radziwiłł ale faktycznie generał Chłopicki, który to podczas tej bitwy został bardzo ciężko ranny. Polskie oddziały wycofane zostały na Pragę.
g. 26.II.1831r.- sejm wybrał gen. J. Skrzyneckiego na stanowisko naczelnego wodza. Gen. W. Chrzanowski został szefem sztabu, a gen. J. Prądzyński kwatermistrzem. Stanowisko gubernatora Warszawy objął Jan Krukowiecki, z Królestwa wycofały się carskie wojska.
h. 3.III.1831r.- korpus gen. Dwernickiego zajął Lublin i Zamość. Wojska rosyjskie udają się w kierunku ujścia Wieprzy do Wisły, zamierzały w taki sposób wykonać manewr przejścia Wisły i ataku od południa na Warszawę.
i. 30/31.III.1831r.- polskie oddziały rozgromiły 30 marca pod Wawrem siły gen. Gejsmara a 31 marca pod Dembem Wielkim zwyciężyły korpus gen. Rosena.
j. 10.IV.1831r.- pod Iganiami rozegrała się zwycięska dla wojsk polskich bitwa pod dowództwem gen. I. Prądzyńskiego.
k. 12-19.V.1831r.- plan ofensywy gen. Prądzyńskiego w kierunku północno -wschodnim w celu rozbicia rozlokowanych pod Śniadowem gwardii rosyjskich, zostaje zmarnowany przez kunktatorstwo Skrzyneckiego
l. 26.V.1831r.- z winy Skrzyneckiego wojska polskie poniosły klęskę pod Ostrołęką. Skrzynecki dał się podejść rosyjskim siłom. Zmarnowana została kolejna szansa.
m. 4.VII.1831r.- carskie wojska pod dowództwem feldmarszałka Iwana Pastkiewicza udają się w kierunku Pułtuska i Płocka.
n. 13.VII.1831r.- polskie oddziały na Litwie pod dowództwem Adama Giełguda i Dezyderego Chłopowskiego przechodzą pruską granicę i oddają broń.
o. 10/11.VIII.1831r.-Towarzystwo Patriotyczne ogłasza 58-pytań. Zawierały one zarzuty wobec naczelnego wodza - Skrzyneckiego. Sejm usunął go ze stanowiska. Powołał na to miejsce gen. H. Dembińskiego, on także nie rozpoczął zaczepnych działań.
p. 15.VIII.1831r.- doszło do zamieszek w Warszawie. Ludność wtargnęła do aresztu na Zamku i dokonała samosądu, wieszając oskarżonych o zdradę więźniów. Ginie gen. Jankowski. Kolejnym wodzem powstania został gen. K. Małachowski a gen. J. Krukowiecki prezesem Rządu Narodowego. Krukowiecki dążył do układów z Paskiewiczem, rozwiązania Towarzystwa Patriotycznego oraz kapitulacji powstańców.
q. na Lubelszczyznę zostało skierowane 20 tysięcy polskich żołnierzy pod dowództwem generała Girolamo Ramorino
r. 6.IX.1831r.- Pastkiewicz zaatakował Warszawę od strony Woli. Zginęli wówczas gen. Julian Ordon i obrońca Woli -gen. Józef Sowiński.
s. 8.IX,1831r.- Warszawa skapitulowała. Akt kapitulacji podpisał Małachowski, natomiast sejm oraz rząd na czele z prezesem B. Niemojewskim wyjeżdżają ze stolicy. Rozpoczyna się agonia powstania, pomiędzy oddziałami nie ma już łączności.
t. 5.X.1831r.- polskie wojsko (20 tysięcy ludzi) na czele z ostatnim przywódcą powstania listopadowego gen. Maciejem Rybińskim przekracza pruską granicę pod Brodnicą, następnie oddaje broń. 9.X kapituluje twierdza Modlin a 21.X Zamość.
Przyczyny upadku powstania listopadowego:
a. brak wsparcia ze strony chłopów, stanowiących wówczas większą część polskiego społeczeństwo a także ze strony niemiecko-żydowskiej mniejszości narodowej, która zawsze pozostawała obojętna wobec suwerenności oraz wolności Polski.
b. brak zgody co do strategii prowadzenia walki przez dowódców powstania.
c. zupełny brak jedności w czasie obrad sejmu - ścieranie się lewicowo - konserwatywnych tendencji dotyczących sposobu prowadzenia walki.
d. niewiara w sukces powstania, szukanie wszelkich dróg aby je zakończyć. Jeżeli wielki Napoleon nie zdołał pokonać Rosji mając tylu sprzymierzeńcach, jak więc ma to się udać małej Polsce.
e. zbyt duże rozbieżności w uzbrojeniu i liczebności wojsk (200 tys. żołnierzy rosyjskich wobec 100 tys. polskich).
Skutki Powstania Listopadowego:
a. car Mikołaj I zlikwidował Konstytucję, a na jej miejsce wprowadził Statut Organiczny, który pozostawiał Radę Administracyjną i Radę Stanu.
b. Statut Organiczny dawał Polakom ograniczoną nietykalność osobistą oraz wolność wyznania.
c. Królestwo Polskie utraciło: rząd, sejm, armię i stało się "nierozdzielną częścią Rosji".
d. wprowadzono stan wyjątkowy, który trwał do 1914r.
e. wszelkie polityczne przestępstwa miały podlegać sądom wojskowym.
f. namiestnikiem Królestwa Polskiego car mianował feldmarszałka Iwana Paskiewicza, któremu nadał tytułu książęcy za zdobycie Warszawy w 1831r.
g. na terytorium Królestwa Polskiego przebywało 100 tysięcy rosyjskiego wojska.
h. majątki powstańców zostały skonfiskowane a następnie przekazane do Rosji, całe szlacheckie rodziny wywożono w głąb carskiej Rosji albo odbierano im szlachectwo za obronę polskości.
i. zbudowano Cytadelę, tam w pawilonie X przetrzymywano więźniów politycznych, których Komisja Śledcza skazywała na katorżnicze roboty.
j. w 1837r. wprowadzono podział na gubernie według rosyjskiego systemu, a od 1847r. obowiązywał carski kodeks karny.
k. zamiast złotówek nakazano używać rubli.
l. zamknięte zostały uczelnie wyższe: Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Wileński - młodzież została zmuszona kształcić się na rosyjskich uczelniach
m. zlikwidowano Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
n. wszczęto zdecydowaną walkę z rzymsko-katolickim Kościołem. Rozwiązano praktycznie wszystkie klasztory. Ograniczono liczbę istniejących szkół zakonnych,.
o. 1839r.- Kościół greko-katolicki dzięki metropolicie kijowskiemu Józefowi Siemaszko włączono do Kościoła prawosławnego,.
p. po klęsce powstania konsekwencje gospodarcze dla Królestwa Polskiego były następujące:
o nowa taryfa celna - rosyjskie towary przywożone do Królestwa posiadały bardzo niskie cła, a towary polskie wwożone do Rosji bardzo wysokie nawet do 16%. Granicę celną zniesiono dopiero w 1851 r.
o zahamowanie przemysłu włókienniczo-tekstylnego w Żyrardowie i Łodzi,
o zaczęto wprowadzać oczynszowanie chłopstwa, spowodowało to zróżnicowanie wsi bowiem, ci którym nie starczało na opłatę czynszu tracili gospodarstwa a następnie powiększali miejski plebs.
q. w latach 1845-48 wybudowano Kolej Warszawsko-Wiedeńską. Połączyła ona Warszawę - Częstochowę - Kraków - Wrocław i Wiedeń.
Po wyzwoleniu Polski z pod sowieckiego zaboru już siedem razy odbyła się inscenizacja powstania. Spotykania są przypomnieniem odwagi Polaków, dla których wolna ojczyzna jest istotą ich życia.
Subskrybuj:
Posty (Atom)