Wojna Francusko Pruska 1806-1807
Bitwa pod Heilsbiergiem miała miejsce 10 czerwca 1807 r., jedna z największych bitew napoleońskich na terenach dzisiejszej Polski. Heilsberg, aktualnie Lidzbark Warmiński, poprzez swoje położenie stał się głównym ośrodkiem dowodzenia i oporu Rosjan i Prusaków. W dniu bitwy Lidzbark był dobrze ufortyfikowany od strony południowo-zachodniej, mniej z zachodniej i północno-zachodniej, gdyż ataku spodziewano sie z tej pierwszej strony. Wojskami broniących się dowodził Levin August von Bennigsen, ze strony francuskiej oficjalnie dowodził sam Napoleon, choć w praktyce nie ingerował w poczynaniach swoich marszałków Murata, Soulta czy Lannesa.
Pole bitwy – ukształtowanie, rozmieszczenie fortyfikacji rosyjskich i francuskich
Rozmieszczenie wojsk i fortyfikacji rosyjskich przed bitwą
Dogodne ukształtowanie wokół Lidzbarka Warmińskiego skłoniło Rosjan do przygotowania tu systemu fortyfikacji. Ataku Francuzów spodziewano się z południowego zachodu, tu też teren był dogodniejszy do działań defensywnych, przez liczne wzniesienia i las. Umocnienia ciągnęły się tu od rzek Symsarny po Łynę. Znajdujący się tu pas umocnień wysoki na 100 – 120 metrów, zabezpieczał szańcami drogi wyjazdowe z Lidzbarka. Na drugim brzegu Łyny (lewym), na rozległych równinach przeciętych strumieniami postawiono najprawdopodobniej 3 reduty. 1 i 2 miały po 12 stóp wysokości i ściany grube na 10 stóp. Przy jeziorze Wielochowskim, reduta pozostała niedokończoną. Przy samej Łynie znajdował się szaniec chroniący most, a poza nim jeszcze dwa na równinie. Źródła historyczne są sprzeczne co do ilości redut i szańców, mjr. Karl-Friedrich wspomina o sześciu redutach na lewym brzegu rzeki, Petre (najbardziej prawdopodobna wersja) – wspomina o 3 redutach i 3 szańcach, na planie Hoepfnera można doliczyć się razem 7 redut i szańców. Beeningsen musiał być gotowym na przerzucenie wojsk przez rzekę, dlatego poza siedmioma mostami w mieście, w Pilniku wzniósł 3 pontonowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz